فلورگیلان

 

علفهای هرز به عنوان گیاهانی هستند که به طور نا خواسته خارج از مکان اصلی خود میرویند. یعنی اگر در مزرعه گندم ، گیاه ذرت به طور اتفاقی رشد کند مطمئنا" ذرت در غیر مکان خود به عنوان علف هرز محسوب می شود.

یک گیاه به این دلیل علف هرز محسوب می شود که دارای مشخصه هایی است که آنرا از گونه های دیگر گیاهی جدا می کند. 1- تولید بذر فراوان     2- تثبیت سریع در زمین        3- دوره خواب در بذر   4- حفظ قوه نامیه بذرهای دفن شده به مدت طولانی      5- سازگاری در پراکنش       6- داشتن اندامهای رویشی تکثیر شونده و توانایی اشغال مکانهایی که بشر در آنها دست برده است.

علفهای هرز در واقع به عنوان گیاه رقیب و مقاوم و مضر که در فعالیتهای بشری تداخل به وجود   می آورند و نا خواسته اند شناخته می شوند.

تاثیر رقابت علفهای هرز در اوایل فصل رشد چشمگیرتر است زیرا مقادیر ناکافی نور و آب و مواد غذایی در این مرحله سنی گیاه مانع از رشد آن می شود.

علف های هرزی که در ابتدای فصل رشد می رویند نسبت به آنهایی که در انتهای فصل آشکار می شوند کاهش بیشتری در محصول ایجاد می کنند. اگر گیاه زراعی دارای قدرت رقابت خوبی باشد و میزان رشد سریعی هم داشته باشد ، در صورتیکه 4 الی 5 هفته پس از کشت مزرعه را وجین کنیم علف های هرزی که پس از این مدت در مزرعه پدیدار می شوند خسارت چندانی به محصول وارد نمی کنند. ( اهمیت مبارزه پیش رویشی )

گیاه زراعی در مرحله ای خاص از طول دوره رشد حساس به رقابت با علفهای هرز می باشد که دوره بحرانی کنترل علف هرز نامیده می شود. دوره بحرانی کنترل علف هرز در کشت نشایی برنج بین 45-20 روز پس از نشاکاری است. برای جلوگیری از کاهش عملکرد برنج ضروری است که در تمام طول این دوره علف هرز را کنترل کرد . پس از رسیدن گیاه زراعی به 60-45 روز که برنج تثبیت شده ، گیاه خودش قادر است که علف های هرزی که از این مرحله به بعد جوانه می زنند را از رشد باز داشته و مانع از خسارت آنها شود.

در زراعت ذرت و لوبیا و آفتابگردان حدود 7-6 هفته بعد از کشت باید زمین عاری از علف هرز باشد تا در رشد گیاه زراعی خللی وارد نشود.

توانایی کاهش محصول توسط یک بوته در متر مربع گیاه تاج خروس در زراعت سویا 30-25%است.

یک نمونه خاک زراعی که در هر متر مربع آن 200 بذر علف هرز باشد اگر در شرایط مناسب جوانه زنی قرار گیرد و این بذرها سبز شوند در چنین تراکمی از علف هرز محصول گیاهان زراعی ضعیف مانند پیاز به طور کامل از بین می رود و عملکرد گیاهان قوی تر مانند ذرت و سویا نیز در این تراکم علف هرز بیش از 50% کاهش می یابد.

در گذشته وجین علف هرز بخش مهمی از حجم کار کشاورزی را تشکیل میداد . به طوری که گفته شده است :

" کشاورزی یعنی جدال دائمی با علف هرز "

ولی این کار موجب فرسایش نیروی کار واز طرف دیگر موجب اتلاف وقت میگردد.

از سال 1949 استفاده از علف کشها رایج شد و گسترش تدریجی کاربرد علف کشها موجب صرفه جویی در نیروی کار گردید.

امروزه برای علف های هرز ، علف کشهای انتخابی وجود دارد ، یعنی با تشخیص نوع علف هرز میتـــــوان علف کش متناسب با آن را انتخاب نمودو آن علف هرز را کنترل کرد.